Τί είναι (και τί δεν είναι) ο Σκουπιδοτενεκές

Ο Σκουπιδοτενεκές της Ιστορίας, είναι μόνο οι απόψεις του διαχειριστή του . Δεν εκπροσωπεί τις ιδέες κανενός κόμματος, πολιτικών ομάδων,κ.α. αν και σε πολλά συμφωνεί με τις απόψεις του Κ.Κ.Ε. (κάτι που άλλωστε φαίνεται από τις αναρτήσεις).Για οτιδήποτε γράφεται την αποκλειστική ευθύνη φέρει ο διαχειριστής.
Ο Σκουπιδοτενεκές είναι- θα μπορούσαμε να πούμε- η προσπάθεια ενός εργαζόμενου να πετάξει στο Σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας κάθε πολιτική και ιδεολογία που πιστεύει ότι εμποδίζει την ανάπτυξη του εργατικού κινήματος και που αποκάλυψε την ανεπάρκειά της με το ξέσπασμα της κρίσης. Σε αυτήν την προσπάθεια,είναι εμφανές ότι ο Σκουπιδοτενεκές, αν και δεν ανήκει στο ΚΚΕ (δεν είναι καν μέλος του) αναγνωρίζει την ανάγκη συσπείρωσης πίσω από ένα κόμμα που (παρά τα όποια λάθη και τις ανεπάρκειές του) είναι το μόνο που στάθηκε όρθιο, απέναντι στην καπιταλιστική επίθεση των τελευταίων ετών.

Κυριακή 31 Μαΐου 2015

Η μικροαστική επανάσταση.






Η ΜΙΚΡΟΑΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

(μια ανάρτηση ανάμεσα στις εκλογές του Γενάρη 2015 και την ψήφιση νέων ''μνημονιακών'' μέτρων, ή την έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη).


Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια μεγάλη κουβέντα, σχετικά με τα αίτια της ανόδου του φασισμού στην Ελλάδα.Πολλά γράφονται,πιο λίγα λέγονται και ακόμα λιγότερα γίνονται.Η ελληνική κοινωνία φαίνεται να μην μπορεί να αντέξει το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος της έχει κάνει στροφή στο φασισμό.


Οι αιτίες που αποδίδονται στη φασιστική άνοδο, είναι τόσες όσες και η κοινωνική προέλευση των ανθρώπων που τις διατυπώνουν.


Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η στροφή των Ελλήνων στο φασισμό ,είναι αποτέλεσμα της διαφθοράς των πολιτικών.Αυτό,είναι κατά κάποιο τρόπο σωστό,αλλά είναι μερικά σωστό. Η ελληνική κοινωνία χαρακτηρίζεται από το διεφθαρμένο πολιτικό της προσωπικό, από την εποχή της ίδρυσης του ελληνικού κράτους.Δεν χρειάζεται εδώ να αναφέρουμε τα ''σκάνδαλα'' που έγιναν γνωστά.Κάποιος άνθρωπος που γεννήθηκε πρόσφατα,το 1980 για παράδειγμα, ήδη έχει ζήσει αρκετά από αυτά.Όμως, η δημοσιοποίηση των σκανδάλων ,το μόνο που κατάφερνε ήταν η ευκαιριακή αγανάκτηση των Ελλήνων εναντίον του κόμματος που φερόταν ως εμπλεκόμενο στο σκάνδαλο.Το εκλογικό σώμα , στην πλειοψηφία του ,εξέφραζε την υποκριτική οργή του για την πολιτική διαφθορά και το μόνο που έκανε για αυτό,ήταν ότι απαιτούσε ένα κομμάτι των ''κλεμμένων'' να ''γλιστρήσει'' και στα πιο χαμηλά στρώματα.Ακόμα και αν δεν γινόταν αυτό το ''μοίρασμα'' άμεσα (οι διεφθαρμένοι δεν πετούσαν τα κλεμμένα χρήματα από τα μπαλκόνια) , οι εκλογείς δικαιολογούσαν ηθικά τη διαφθορά , αφού με τη διαφθορά πίστευαν,λανθασμένα όπως αποδείχτηκε, ότι θα επιβίωναν και θα καλυτέρευαν τις συνθήκες διαβίωσής τους σε μια κατά τα άλλα καπιταλιστική κοινωνία. Με αυτόν τον μικροαστικό τρόπο αντίληψης της πραγματικότητας  ,κάθε φορά που ξέσπαγε ένα σκάνδαλο, το μόνο που γινόταν ήταν να δωθεί άφεση αμαρτιών στο πολιτικό σύστημα. Το πολιτικό σύστημα από τη μεριά του,επέτρεπε τη διάχυση της διαφθοράς σε όλη την κοινωνία.Αν υπήρχε η αίσθηση στις μάζες ότι δεν γινόταν αυτός ο ''εκδημοκρατισμός'' της διαφθοράς, τότε, η εντολή κυβέρνησης δινόταν στο κόμμα που βρισκόταν στην αξιωματική αντιπολίτευση, το οποίο, όσο καιρό περίμενε στον ''πάγκο'', υποσχόταν ότι θα μοιράσει πλούτη στο εκλογικό σώμα που η υπάρχουσα κυβέρνηση αρνείται να δώσει.Φυσικά, ούτε λόγος δεν γινόταν για πάταξη της διαφθοράς (κανένα κόμμα δεν κέρδισε με αυτό το σύνθημα τις εκλογές) ,αφού αυτό ήταν κάτι που εκλαμβανόταν ως απειλή από τα μεσαία στρώματα (ή τουλάχιστον αυτά που αισθάνονταν ως τέτοια) και τα οποία αποτελούσαν το target group της κάθε υποψήφιας κυβέρνησης.Έτσι μοιράστηκε η εξουσία ανάμεσα σε Πα.σο.κ και Νέα Δημοκρατία τα τελευταία χρόνια.Στα χρόνια αυτά ,η ναζιστική Χρυσή Αυγή ,που αυτοπαρουσιάζεται  ως το ''αδιάφθορο κόμμα'' ελάμβανε χαμηλότατα ποσοστά.Στις εκλογές του 2009 (την χρονιά πριν την κρίση) η Χρυσή Αυγή,έλαβε 19.624 ψήφους, το ποσοστό 0,29% του συνόλου ( http://ekloges-prev.singularlogic.eu/v2009/pages/index.html ) .Μόλις 0,1 μονάδα πάνω από τις εθνικές εκλογές του 2000 και 0,4 μονάδες λιγότερες από τις ευρωεκλογές του 1999.Αξίζει να σημειωθεί ότι στα προηγούμενα δύο χρόνια είχαν αποκαλυφθεί τεράστια σκάνδαλα (δομημένα ομόλογα, siemens ,σκάνδαλο Βατοπεδίου, σκάνδαλο Βουλαγαράκη κ.α).Όμως η αποκάλυψη όλων αυτών των σκανδάλων δεν ήταν ικανή για την εκλογική εκτίναξη της Χρυσής Αυγής. Έτσι λοιπόν, μπορούμε με σιγουριά να πούμε ότι η ελληνική κοινωνία ζούσε σε μια διεφθερμένη κοινωνία χωρίς να διαμαρτύρεται για αυτό, χρόνια πριν αυξήθει η εκλογική και κοινωνική δύναμη της Χρυσής Αυγής.Συνεπώς, δεν ήταν η διαφθορά από μόνη της αυτή που εκτόξευσε την ισχύ των φασιστών.


Σε παράλληλη αφαίρεση ,προχωρούν όσοι αποδίδουν την ενίσχυση των ναζί, στην αύξηση της εγκληματικότητας και της εισόδου των μεταναστώνμως ,όπως και η διαφθορά ,η εγκληματικότητα και οι μετανάστες (που στη ρητορική της Χρυσής Αυγής αυτά τα δύο αυθαίρετα ταυτίζονται) υπήρχαν πολύ πριν την ισχυροποίηση των ναζί.Για παράδειγμα, το 2009 ,που η Χρυσή Αυγή πήρε στις εκλογές μόλις το 0,29% των ψήφων, η εγκληματικότητα ,σύμφωνα με τα στοιχεία της αστυνομίας (http://www.astynomia.gr/index.php ),ήταν:

Τελέστηκαν: 143 ανθρωποκτονίες (οι ημεδαποί δράστες ήταν διπλάσιοι των αλλοδαπών),4708 ληστείες (οι δράστες ήταν μισοί ημεδαποί,μίσοι αλλοδαποί) ,214 βιασμοί (οι δράστες ημεδαποί και αλλοδαποί ήταν ίσοι ) , 72658 κλοπές και διαρήξεις (οι αλλοδαποί ήταν λίγο παραπάνω από τους ημεδαπούς) , επαιτείες 1263 (οι αλλοδαποί ήταν δεκαπλάσιοι από τους ημεδαπούς) . Αντίστοιχα, το 2012 ,που η Χρυσή Αυγή εκτοξεύτηκε εκλογικά (πήρε σχεδόν 440.000 ψήφους  . http://www.ypes.gr/el/Elections/NationalElections/Results/ ) ,  η εγκλήματικότητα είχε ως εξής : τελέστηκαν 165 ανθρωποκτονίες (οι ημεδαποί δράστες ήταν 100 παραπάνω από τους αλλοδαπούς ) , 5.992 ληστείες (οι ημεδαποί δράστες ήταν 300 παραπάνω) ,167 βιασμοί (οι ημεδαποί ήταν πολύ περισσότεροι), 87.912 κλοπές και διαρύξεις (όπου οι ημεδαποί ήταν δύο χιλιάδες παραπάνω,πράγμα που σημαίνει ότι σε συνθήκες κρίσης και φτώχειας κάποιοι ημεδαποί εγκλημάτισαν ),επαιτείες 961 (όπου οι αλλοδαποί αποτελούσαν τη συντριπτική πλειοψηφία).Κάνοντας μια ανάλυση της πορείας της εγκληματικότητας,όλων των προηγούμενων χρόνων (από το 1990) κατανοεί κανείς ότι η διακύμανση αυτή δεν μπορεί να εξηγήσει την ισχυροποίηση του φασισμού.Για παράδειγμα ,το 1997 ήταν μια χρονιά που η εγκληματικότητα ήταν πολύ υψηλά,αλλά η Χρυσή Αυγή ελάμβανε πολυ χαμηλά εκλογικά ποσοστά Άλλωστε , σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας, το 2012 :  '' Το περασμένο έτος (2012) καταγράφηκαν στην επικράτεια οι λιγότερες ανθρωποκτονίες, ληστείες και κλοπές – διαρρήξεις της τελευταίας τριετίας (2010 – 2012) . Σε σύγκριση με το 2011, καταγράφηκαν (19) λιγότερες ανθρωποκτονίες, (644) λιγότερες ληστείες, (9.013) λιγότερες κλοπές – διαρρήξεις και (1.076) λιγότερες κλοπές τροχοφόρων  .Δηλαδή , η ενδυνάμωση της Χρυσής Αυγής, ήταν αντιστρόφως ανάλογη με την αύξηση της εγκληματικότητας.Και να φανταστεί κανείς ότι τη χρονιά του 2012 υπήρξε αύξηση κατά 30% της επιστροφής μη νόμιμων μεταναστών.Οι Έλληνες έζησαν για χρόνια με αυτό που οι ίδιοι αντιλαμβανόντουσαν ως ''υψηλή εγκληματικότητα'' αλλά δεν προέβησαν στην υποστήριξη ενός κόμματος που υποσχόταν πογκρόμ κατά των μεταναστών.Η έλλειψη αυτής της υποστήριξης προέκυπτε ,όχι από αγάπη για τους μετανάστες, αλλά γιατί τα ''αρνητικά της εγκληματικότητας των μεταναστών'' ,υπερκαλύπτονταν από τα θετικά που αποκόμιζε η ελληνική μεσαία τάξη ,η οποία μπορούσε εύκολα να εκμεταλλεύεται τους φοβισμένους λαθρομετανάστες.Συνεπώς, ούτε η εγκληματικότητα ,ούτε και οι μετανάστες συνέβαλαν καθοριστικά στην ισχυροποίηση των φασιστών.


Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι η υποστήριξη προς τη Χρυσή Αυγή είναι αποτέλεσμα της πεποίθησης ότι η οργάνωση αυτή είναι μια πατριωτική οργάνωση.Όμως, παράλληλα με τη Χρυσή Αυγή, υπάρχουν άπειρες οργανώσεις και κόμματα που αυτοπροβάλλονται ως ''γνήσια πατριωτικές'' .Επιπλέον, η σύνδεση της Χρυσής Αυγής με το ναζισμό, λειτουργεί αναμφίβολα αποτρεπτικά από το να υιοθετηθεί από το εκλογικό σώμα ως η οργάνωση των ''γνήσιων πατριωτών''.

Οι Έλληνες δεν ''ξύπνησαν'' ένα πρωί και αποφάσισαν να γίνουν πατριώτες.


Έτσι λοιπόν ,δείξαμε ότι η ενδυνάμωση της Χρυσής Αυγής και γενικά του φασισμού,δεν οφείλεται στην πολιτική διαφθορά ,ούτε στην εγκληματικότητα και τη λαθρομετανάστευση.Τότε, ποιά είναι η αιτία αυτού του κοινωνικού φαινομένου; Γιατί ενισχύθηκαν οι φασιστές;Ποιό ήταν το καταλυτικό εκείνο γεγονός;


Αναμφισβήτητα η βασική αιτία της φασιστικής επέλασης είναι η οικονομική κρίση και η φτωχοποίηση ενός μεγάλο μέρους του πληθυσμού.Ήταν το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης το 2010 ο παράγοντας που ενίσχυσε τους ναζί.Αιτία,που έχει ιστορικά αποδειχθεί και στο παρελθόν ως ο κύριος λόγος ενίσχυσης του φασισμού.


Γιατί όμως η οικονομική κρίση οδηγεί ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού στον φασισμό;Γιατί τα οικονομικά κατεστραμμένα στρώματα φασιστικοποιούνται;Για να δώσουμε μια σοβαρή απάντηση θα πρέπει πρώτα ,πριν τη στροφή των κοινωνιών στο φασισμό, να δούμε τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς της ελληνικής κοινωνίας πριν την κρίση.Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον.


Είναι γνωστό ότι η ελληνική κοινωνία ,μέχρι το πρόσφατο παρελθόν της μαστιζόταν από οικονομική και πολιτική αστάθεια.Η Ελλάδα εξήλθε από τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο μια, σχεδόν κατεστραμμένη χώρα, ενώ ο εμφύλιος που ακολούθησε ,ενέτεινε την πολιτική αβεβαιότητα.Ο ελληνικός λαός, βγήκε από τον πόλεμο διψασμένος για πολιτικές ελευθερίες και οικονομική ευμάρεια, πράγμα στο οποίο αντιδρούσε το μέχρι τότε πολιτικό -οικονομικό κατεστημένο,αφού αισθανόταν ότι κάθε υποχώρηση θα οδηγούσε σε αμφισβήτηση της εξουσίας του.Οι αγώνες του ελληνικού λαού για πολιτικές ελευθερίες και εξάλειψη της φτώχειας, συνεχίστηκαν καθ'όλα τα μεταπολεμικά χρόνια ,με αποτέλεσμα την ταραχώδη περίοδο της δεκαετίας του '60.Το πολιτικό- οικονομικό κατεστημένο απάντησε στους αγώνες αυτούς με μια δικτατορία (21/4/67) η οποία όμως δεν κατάφερε να τους σταματήσει.Αντίθετα, οι αγώνες εντάθηκαν κατά της διάρκεια της δικτατορίας.Καθόλου τυχαία, το σύνθημα που κυριάρχησε στην πάλη κατά της χούντας ήταν Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία.Οι αγώνες εντάθηκαν σε τέτοιο βαθμό, ώστε ένα μεγάλο μέρος αυτών που συμμετείχαν, υιοθέτησαν την πλήρη ρήξη με το ίδιο το σύστημα (η ενίσχυση της κομμουνιστικής αριστεράς της εποχή αυτή είναι ενδεικτικό της ριζοσπαστικοποίησης του ελληνικού λαού).Ήταν παραπάνω από εμφανές στην οικονομική και πολιτική ελίτ της χώρας ότι η καταστολή δεν θα μπορούσε να ''συνετίσει'' τον ελληνικό λαό.Η ιθύνουσα και άρχουσα τάξη συνειδητοποίησε ότι θα έπρεπε να προσφέρει κάποια ''ανταλλάγματα'' στην ελληνική κοινωνία ,ώστε να μπορέσει η ίδια να αναπαράξει την εξουσία της.Άμεσος στόχος της ελληνικής αστικής τάξης έγινε η δημιουργία μιας μεσαίας τάξης (μικροαστική τάξη) η οποία θα λειτουργούσε από μόνη της υποστηρικτικά προς το καπιταλιστικό σύστημα ,αφού θα τις δινόταν η ελπίδα ότι το σύστημα αυτό ( ο καπιταλισμός δηλαδή) μπορεί να τη βοηθήσει στην κοινωνική/ οικονομική της ανέλιξη.Μια κοινωνική/ οικονομική ανέλιξη που στις προηγούμενες συνθήκες απολυταρχίας , φάνταζε -και πραγματικά ήταν- αδύνατη, με αποτέλεσμα ένα μεγάλο μέρος του λαού να καταλήγει να αμφισβητεί δομικά το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.Η ''συνταγή'' αυτή που προσπάθησε να εκτελέσει η ελληνική αστική τάξη, δεν ήταν δική της πρωτοτυπία.Κάθε αστική τάξη που έχει εδραιώσει σταθερά την εξουσία της, στηρίζεται σε μια πολυπληθή μικροαστική τάξη.Σε όλες τις χώρες που ο καπιταλισμός λειτουργεί χωρίς πολιτικές κρίσεις, υπάρχει μια εύρωστη μεσαία τάξη, η οποία επειδή θεωρεί ότι σε συνθήκες καπιταλισμού μπορεί να ανέλθει η ίδια οικονομικά, στηρίζει το σύστημα στο οποίο η ιθύνουσα ελίτ είναι η αστική τάξη.Για να το καταλάβουμε αυτό,αρκεί να δούμε το παράδειγμα της Σοβιετικής επανάστασης.Η φτωχοποίηση του ρωσικού πληθυσμού στις αρχές του 20ου αιώνα,οδήγησε ένα μεγάλο μέρος του στην πολιτική αμφισβήτηση του ίδιου του τσαρισμού.Η ενίσχυση της ρωσικής αριστεράς είναι ένδειξη αυτής της ριζοσπαστικοποίησης του λαού.Ο τσαρισμός το μόνο που μπορούσε να κάνει ,ήταν η στήριξή του στην καταστολή,πράγμα που όχι μόνο δεν έλυνε το πρόβλημα αλλά το διόγκωνε.Η κομμουνιστική αριστερά εμφανιζόταν ως η δύναμη που θα ανατρέψει τον Τσάρο.Ανάμεσα σε αυτούς που, από το πολιτικό προσωπικό, προσπάθησαν να αποτρέψουν αυτό το ενδεχόμενο ,ένας,ο Στολύπιν, συνειδητοποίησε ότι για να πάψει ο ρωσικός λαός να αγωνίζεται, θα έπρεπε να δημιουργηθεί μια εύρωστη μεσαία τάξη, που θα αποτελέσει την πολιτική στήριξη του καπιταλισμού.Ο Στολύπιν ως πρωθυπουργός προσπάθησε να δημιουργήσει μια μεσαία τάξη,αλλά οι προσπάθειές του απέτυχαν.Απέτυχαν ,όχι τόσο γιατί ο ίδιος εκτελέστηκε από κάποιους ναρόντνικους, αλλά γιατί ο ίδιος ο Τσάρος δεν μπορούσε και δεν ήθελε να οπισθοχωρήσει μπροστά στο ενδεχόμενο ισχυροποίησης μιας αστικής δημοκρατίας.Τελικά, νίκησε ο κομμουνισμός.Το ρωσικό παράδειγμα έδρασε καταλυτικά για τις αστικές τάξεις σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο.Το μάθημα πάρθηκε:μια ισχυρή αστική τάξη, χρειάζεται μια εύρωστη μεσαία τάξη.Αυτό έκανε και στην Ελλάδα η αστική τάξη .Προσανατολίστηκε  στη δημιουργία μιας μεσαίας τάξης και στον σταδιακό εκδημοκρατισμό του κράτους.Από την μεριά του, ο ελληνικός λαός δέχτηκε με ανακούφιση αυτή την αναδιάρθρωση του πολιτικού και οικονομικού συστήματος.Ήταν πολύ κουρασμένος και όχι σίγουρος για το αν αξίζει να συνεχίσει έναν ταξικό πόλεμο. Μια τέτοια συναίνεση όμως, δεν πρέπει να μας προκαλεί εντύπωση.Μπορεί τώρα να ακούμε διάφορους ''υπερεπαναστάτες'' να κρίνουν αρνητικά τον ελληνικό λαό για τη συμβιβαστική του στάση, όμως ,όπως είπαμε ,ο ελληνικός λαός είχε ζήσει σε τρομερά δύσκολες συνθήκες ,και συνεπώς, μια τάση προς τον κομφορμισμό δεν είναι παράξενη.Κάτι αντίστοιχο συνέβη και σε άλλες χώρες μεταπολεμικά.''Αλλά και στη δυτική Ευρώπη βλέπουμε πως οι κοινωνικές και ψυχολογικές συνέπειες των χρόνων του πολέμου αποτέλεσαν τα θεμέλια μιας κοινωνικής συναίνεσης προσανατολισμένης στην επιδίωξη της ευημερίας ,της μαζικής κατανάλωσης και της ανασύστασης της οικογένειας ''(Μαρκ Μαζάουερ ,Σκοτεινή Ηπειρός τόμος 2 ,σελ.26 Καθημερινή).


Στην Ελλάδα η εθνική ενότητα- συμφιλίωση, που επιτεύχθηκε μετά την απομάκρυνση της χούντας (1973) έγινε πραγματικότητα χάρη στο ''Κοινωνικό Συμβόλαιο'' που ονομάστηκε κωδικά Μεταπολίτευση.Στον πυρήνα της λειτουργίας του ελληνικού μεταπολιτευτικού κράτους βρέθηκε η δημιουργία και η σταθεροποίηση μιας μεσαίας τάξης .Η μεσαία τάξη (μικροαστική τάξη) έγινε αυτό που συχνά αρέσκονται οι πολιτικοί να επαναλαμβάνουν:η ραχοκοκκαλιά της ελληνικής κοινωνίας.Η διόγκωση και ευρωστεία της μεσαίας τάξης που έλαβε χώρα μεταπολιτευτικά ,ήταν τέτοια ,που ,αν και αυτή δεν αποτέλεσε την πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού (οι εργάτες ήταν περισσότεροι) ,η ιδεολογία της (ο μικροαστισμός δηλαδή) κυριάρχησε στο σύνολο σχεδόν των Ελλήνων.Ο μικροαστισμός (η πίστη δηλαδή ότι σε συνθήκες καπιταλισμού όλοι έχουν δυνατότητες και αναφαίρετο δικαίωμα να γίνουν αστοί ) έγινε η κυρίαρχη ιδεολογία της μεταπολιτευτικής ελληνικής κοινωνίας.Σε τέτοιες συνθήκες το αστικοδημοκρατικό κράτος και ο καπιταλισμός ενισχύθηκαν.Ενισχύθηκαν ηθικά,πολιτικά, ιδεολογικά . Ενώ πριν τη χούντα το ελληνικό κράτος εκλαμβανόταν από την πλειοψηφία των Ελλήνων ως ένας μηχανισμός που προστάτευε τα συμφέροντα μιας οικονομικής ελίτ,και επομένως προκαλούσε την αντίδραση του λαού, τώρα, μεταπολιτευτικά ,το ελληνικό κράτος μετατράπηκε (στη συνείδηση των Ελλήνων) σε έναν μηχανισμό που εγγυάται τη δυνατότητα σε κάθε έναν να πετύχει την κοινωνική κινητικότητα.Για το διογκώμενο σώμα των δημοσίων υπαλλήλων το κράτος έγινε ο εργοδότης πάτρωνας.Για τους ελεύθερους επαγγελματίες το κράτος έγινε ο θεσμός που θα τους προστατέψει από τον αθέμιτο ανταγωνισμό των ''μεγάλων καπιταλιστών''( μονοπώλια,τράπεζες κ.α) .Για τους ιδιωτικούς υπάλληλους το κράτος έγινε ο σύμμαχός τους (μέσω επιδοτήσεων ,εκπαίδευσης κ.α) που θα τους βοηθούσε να ''ανοίξουν τη δική τους δουλειά και να γίνουν αφεντικά του εαυτού τους''.


Την τήρηση του Κοινωνικού Συμβολαίου ανέλαβε πολιτικά η σοσιαλδημοκρατία ,αφού η σοσιαλδημοκρατία είναι η πολιτική έκφραση της μικροαστικής ιδεολογίας σε ομαλές συνθήκες λειτουργίας του καπιταλισμού.Χάρη στη σοσιαλδημοκρατία, οι μεσαίες τάξεις μπορούν και απαιτούν από τον καπιταλισμό να μοιράσει τα πλούτη που παράγει μια κοινωνία.Έτσι, η σοσιαλδημοκρατία υπήρξε η κυρίαρχη πολιτική δύναμη σε όλη την μεταπολιτευτική περίοδο.Οι σοσιαλδημοκράτες πολιτικοί εκδήλωναν (και εκδηλώνουν ακόμα) την εκτίμησή τους στη μεσαία τάξη και υπόσχονταν ότι το καπιταλιστικό σύστημα μπορεί να ''μοιράσει'' τα οφέλη της οικονομικής ανάπτυξης σε όλους τους Έλληνες αρκεί να υπάρχει η κατάλληλη (δηλαδή σοσιαλδημοκρατική) πολιτική διαχείριση.Ήταν τέτοια η ισχύς της σοσιαλδημοκρατίας καθ´ολη την μεταπολίτευση , που ακόμα και το δεξιό κόμμα ( η Νέα Δημοκρατία- Ν.Δ) δεν έκανε τίποτα άλλο παρά από το να ακολουθεί ασθμαίνοντας την πολιτική της κυρίαρχης σοσιαλδημοκρατικής δύναμης που εκφράστηκε από το Πα.σο.κ.Υπό αυτήν την έννοια, και η Ν.Δ ήταν ένα καθαρά σοσιαλδημοκρατικό -μικροαστικό κόμμα.Είναι ενδεικτικό ότι μια στροφή της Ν.Δ προς τον φιλελευθερισμό (κυβέρνηση Μητσοτάκη 1990-1993) απορρίφθηκε με μανία από την ίδια την εκλογική βάση του κόμματος ,η οποία προτίμησε σαφώς τον καθορισμο της Νέας Δημοκρατίας ως ένα Λαϊκό Κόμμα (ακόμα και σήμερα η σοσιαλδημοκρατική υφή της Ν.Δ είναι τέτοια, που μπορεί να στοιχίσει την αρχηγία του κόμματος στην κόρη του Κ.Μητσοτάκη). Όπως και να'χει πάντως, η κυριαρχία του Πα.σο.κ στην μεταπολιτευτική περίοδο και η προσαρμογή της Ν.Δ στα σοσιαλδημοκρατικά κελεύσματα (διόγκωση του δημοσίου, στήριξη στους ελεύθερους επαγγελματίες κ.α), αποδεικνύει την ηγεμονία της σοσιαλδημοκρατίας στην μεταπολιτευτική Ελλάδα.


Έτσι λειτουγούσε ο καπιταλισμός στην Ελλάδα από το 1974 μέχρι το 2010.Σε αυτά τα χρόνια το μικροαστικό κράτος υπό τη σοσιαλδημοκρατική μορφή γινόταν αντιληπτό ως ο θεσμός που εγγυάται την προστασία της μεσαίας τάξης (μικροεπιχειρηματίες , εργολάβοι, έμποροι, μαγαζάτορες, ελεύθεροι επαγγελματίες, δημόσιοι υπάλληλοι, κ.α) από τους ''μεγάλους'' (μονοπώλια, τράπεζες, κ.α).Το κράτος έπρεπε να εγγυάται την οικονομική επιβίωση της μεσαίας τάξης (επιτρέποντας τη φοροδιαφυγή, προστατεύοντας τα λεγόμενα ''κλειστά επαγγέλματα'' ,επιτρέποντας την εκμετάλλευση της ντόπιας και ξένης εργατικής τάξης σε ακόμα μεγαλύτερη ένταση κάποιες φορές από ό,τι έκαναν οι ''μεγάλοι'' κ.α).Με την υιοθέτηση της μικροαστικής ιδεολογίας το ελληνικό κράτος σταθεροποίησε την εξουσία του και απαλείφθηκε ο κομμουνιστικός- εργατικός κίνδυνος.Είναι ενδεικτικό ότι στα χρόνια 1974-2009 τα μικροαστικά κόμματα (Ν.Δ -Πα.σο.κ) βρέθηκαν εναλλάξ στην εξουσία με συνολικά ποσοστά που έφταναν μέχρι το 80% του συνόλου (Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, 1770-2000,εκδ. Ελληνικά Γράμματα ,τόμος 10ος).Το φαινόμενο αυτό ονομάστηκε δικομματισμός και δεν ήταν τίποτα άλλο από την ιδεολογική ηγεμονία του μικροαστισμού υπό την πολιτική μορφή της σοσιαλδημοκρατίας μοιρασμένη σε δύο κόμματα (δεν χρειάζονταν παραπάνω).


Όμως, ο ''μήνας του μέλιτος'' δεν κράτησε πολύ.Ο καπιταλισμός στα 2008-2010 έδειξε τις πραγματικές του διαστάσεις, που δεν είναι άλλες παρά το γεγονός ότι οι οικονομικές κρίσεις είναι δομικό του στοιχείο.Με το ξέσπασμα της κρίσης, το ελληνικό κράτος ''σπάει'' το Κοινωνικό Συμβόλαιο και πλέον στρέφεται στην προστασία των συμφερόντων των ''μεγάλων'' που όπως είπαμε δεν είναι άλλοι παρά οι τράπεζες και τα μονοπώλια.Για να προσφέρει αυτήν την προστασία, το κράτος, αφαιρεί από τα εισοδήματα της μεσαίας τάξης.Επιχειρήσεις καταστρέφονται, άνθρωποι (που μέχρι χθες πίστευαν στον ''λαϊκό καπιταλισμό'' ) μένουν στο δρόμο,δημόσιοι υπάλληλοι απολύονται. Όμως, όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν βλέπουν την κρίση ως μια καπιταλιστική λειτουργία.Ακόμα και αν πολλοί ξεπέφτουν από τη μεσαία τάξη,αυτό δεν σημαίνει ότι αλλάζουν εύκολα την ιδεολογία τους. Εξακολουθούν να είναι ιδεολογικά μικροαστοί και να υποστηρίζουν τον καπιταλισμό.Συνεπώς, αποδίδουν τις ευθύνες της κρίσης στην κακή διαχείριση του καπιταλισμού,δηλαδή στο κράτος. Θεωρούν ότι το κράτος, εντελώς αυθαίρετα ,έπαψε να λειτουργεί ως εγγυητής της μικροαστικής ευδαιμονίας.Ο μικροαστισμός ,που όπως είπαμε κυριάρχησε ιδεολογικά όλα τα προηγούμενα χρόνια,δεν τους αφήνει να δουν ότι η καπιταλιστική κρίση είναι δομικό στοιχείο αυτού του συστήματος.Η αδυναμία τους να κατανοήσουν τη λειτουργία του καπιταλισμού ,δεν είναι προϊόν κάποιας ''νοητικής υστέρησης'' ή ''παραπλάνησης''. Είναι προϊόν της οντολογίας τους ως μικροαστών.Οι μικροαστοί ,ακόμα και μέσα στην κρίση,είναι υποχρεωμένοι να βλέπουν τον καπιταλισμό μόνο υπό τη μορφή όπως τον γνώρισαν στα χρόνια της πιστωτικής οικονομικής ευδαιμονίας γιατί ελπίζουν ότι μπορεί να επιστρέψει σε αυτήν την κατάσταση κάτω από την κατάλληλη πολιτική διαχείριση.Δεν βλέπουν, γιατί δεν θέλουν να δουν ,την κρίση ως ένα φυσικό φαινόμενο του καπιταλισμού, γιατί αν το κάνουν αυτό θα πρέπει να στραφούν συστημικά εναντίον του, και έτσι να διαγράψουν κάθε ελπίδα να επιστρέψουν στην εποχή που ο καπιταλισμός μοίραζε την υπόσχεση ότι όλα τα βατράχια της λίμνης θα γίνουν πρίγκηπες.Συνεπώς καταλήγουν να πιστεύουν ότι η οικονομική κρίση είναι αποτέλεσμα λανθασμένων πολιτικών χειρισμών.Για τους μικροαστούς ,δεν ήταν ο καπιταλισμός που δημιούργησε την κρίση,αλλά η κρίση προήλθε από το ''σπάσιμο'' του Κοινωνικού Συμβολαίου της μεταπολίτευσης από τους πολιτικούς, πράγμα που έγινε πραγματικότητα από την υπογραφή του μνημονίου.Με λίγα λόγια ,για τους μικροαστούς, η κρίση ήταν αποτέλεσμα της υπογραφής του μνημονίου, και όχι το αντίθετο.


Η στροφή του κράτους στην υπεράσπιση των ''μεγάλων'' προκαλεί σε πρώτη φάση την αγανάκτιση των μικροαστικών στρωμάτων.Πιστεύουν ότι με πίεση προς το πολιτικό προσωπικό και αντικατάσταση όσων πολιτικών επιμένουν στη διάλυση του Κοινωνικού Συμβολαίου, ο καπιταλισμός θα λειτουργήσει και πάλι προς όφελός τους.Αυτό που ενώνει τους προδομένους μικροαστούς είναι η αγανάκτηση τους για το συγκεκριμένο πολιτικό προσωπικό που διαχειρίστηκε την κρίση -αυτό είναι δείγμα της μικροαστικής τους αντίληψης.Τα ξεπεσμένα μέλη της μεσαίας τάξης εξέφρασαν την οργή τους για το πολιτικό προσωπικό της χώρας στον πρώτο χρόνο της κρίσης (2011) μέσω του κινήματος της μόδας των αγανακτησμένων.Έλπιζαν ότι με μια φαινομενική και αόριστη επαναστατικότητα (μούνζτες ,βρισιές, παράσταση έξω από τη βουλή ,κ.α) θα ανάγκαζαν το κράτος να ξαναϋπογράψει το Κοινωνικό Συμβόλαιο.''Για τους μαρξιστές θεωρητικά είναι πέρα για πέρα διαπιστωμένο -και η πείρα όλων των ευρωπαϊκών επαναστάσεων και επαναστατικών κινημάτων το έχει επιβεβαιώσει απόλυτα-ότι ο μικροϊδιοκτήτης ,ο μικρονυκοκύρης (ο κοινωνικός τύπος που σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες αντιπροσωπεύεται πολύ πλατιά και μαζικά) που στον καπιταλισμό υφίσταται μια μόνιμη καταπίεση και πολύ συχνά δοκιμάζει μια αφάνταστα απότομη και γρήγορη χειροτέρευση της ζωής του και καταστροφή, περνά εύκολα σε άκρα επαναστατικότητα ,δεν είναι όμως ικανός να δείξει αντοχή, οργανωτικό πνεύμα ,πειθαρχία και σταθερότητα.Ο ''μανιασμένος'' (λίγο ακόμα και ο Λένιν θα προέβλεπε το κίνημα των αγανακτισμένων έναν αιώνα πριν!) από τις φρικωδίες του καπιταλισμού μικροαστός είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που όπως ο αναρχισμός χαρακτηρίζει όλες τις καπιταλιστικές χώρες.Η αστάθεια μιας τέτοιας επαναστατικότητας ,η στειρότητά της ,η ιδιότητά της να μετατρέπεται γρήγορα σε υποταγή,σε απάθεια ,σε φαντασιοπληξία ,ακόμα και σε ''μανιασμένο'' ενθουσιασμό για το ένα ή το άλλο αστικό ρεύμα της ''μόδας'' -όλα αυτά είναι πασίγνωστα''.(Λένιν ,Ο ''αριστερισμός'' ,Παιδική ασθένεια του Κομμουνισμού, εκδ.Σύγχρονη Εποχή, σελ.16).Όμως, οι ''αγανακτισμένοι'' ,παρά τη μαζικότητά τους, δεν πρότειναν κάποια συγκεκριμένη πολιτική.Μάλιστα ,το ένα ήταν προϊόν του άλλου. Η μαζικότητά τους ήταν αποτέλεσμα της apolitique κατάστασης τους, αφού μια άρνηση πολιτικής θέσης μπορούσε να χωρέσει τους πάντες, αρκεί να συμφωνούσαν ότι για την κρίση φταίνε ''οι πολιτικοί''(όχι κόμματα φώναζαν με μίσος οι ''αγανακτισμένοι'' σε κάθε εκπρόσωπο κόμματος έκανε γνωστή την παρουσία του) .Η μόνη πρόταση των ''αγανακτισμένων'' ήταν να φύγουν οι πολιτικοί που ,επι των ημερών της δικής τους εξουσίας ,ξέσπασε η καπιταλιστική κρίση.Αποτέλεσμα όλων αυτών, ήταν ότι όταν πράγματι έφυγαν οι πολιτικοί που είχαν στοχοποιηθεί ως υπεύθυνοι για την κρίση (Γ.Α.Παπανδρέου, Παπαδήμος κ.α) οι αγανακτισμένοι δεν είχαν τίποτα άλλο να πουν.Πολύ φυσικά διαλύθηκαν και δεν επέστρεψαν ξανά.



Η κορυφαία στιγμή των αγανακτισμένων ,ήταν η παρουσία τους έξω από τη βουλή, τον Οκτώβρη 2011, όπου βασικός στόχος τους φαίνεται να ήταν το κάψιμο της βουλής, ώστε να ''τιμωρηθεί το προδοτικό πολιτικό προσωπικό'' και έτσι ,όπως οι ίδιοι φαίνεται να πίστευαν ,να ξεπεραστεί η καπιταλιστική κρίση.Η apolitique αυτή θέση(apolitique γιατί στοχοποιούσε πρόσωπα που χειρίστηκαν πολιτικές ,και δεν συνέδεε την πολιτική με το οικονομικό σύστημα που εκπροσωπεί) αγκάλιασε φασίστες, αναρχικούς, οικολόγους, ''αριστερούς'', ''ανένταχτους''  καλλιτέχνες, σοσιαλδημοκράτες , hipster νεολαίους, χούλιγκαν των γηπέδων, διάφορα κινήματα, εκπροσώπους ΜΚΟ ,νοσταλγούς της χούντας κ.α.Όλοι τους ετεροπροσδιορίστηκαν με το να στοχοποιούν τους πολιτικούς για την καπιταλιστική κρίση .Απέναντί τους βρήκαν το Κ.Κ.Ε και την περιφρούρηση του , το οποίο ,εκφράζοντας την εργατική ιδεολογία ,θεωρούσε ότι η κρίση είναι δομικό στοιχείο του καπιταλισμού και ως εκ τούτου χρειάζεται σοβαρή ταξική πάλη και όχι μια ανοήτη στρατιωτική σύγκρουση με τα Μ.ΑΤ για να συντριβεί ο καπιταλισμός.Για το ΚΚΕ δεν ήταν το κοινοβούλιο η αιτία της οικονομικής κρίσης και ο λόγος φτωχοποίησης του λαού,αλλά αιτία ήταν ο ιδιος ο καπιταλισμός.Συνεπώς,για το ΚΚΕ  ήταν παραπλανητική κάθε στοχοποίηση των πολιτικών.Η γ.γ του ,Αλέκα Παπαρήγα, έλεγε τότε:''Ο αγώνας αλλού θα κριθεί .Στα εργοστάσια, στα γραφεία, στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές ,εκεί θα κριθεί''(Ριζοσπάστης ,21/10/2011).Η θέση του ΚΚΕ για την κρίση είναι η συστημική κριτική: ''Το αναπόφευκτο των κρίσεων βρίσκεται στο DNA του καπιταλισμού:Βρίσκεται στον αντιφατικό εμπορευματικό χαρακτήρα της καπιταλιστικής παραγωγής, στην αναρχία και ανισομετρία της,στην τάση να εξασφαλίζεται αρχικά πρόσθετο καπιταλιστικό κέρδος με την εισαγωγή νέων μηχανημάτων πιο παραγωγικών ,αλλά και με την εξαγωγή βιομηχανικού κεφαλαίου σε χώρες με φθηνότερη εργατική δύναμη ,παράγοντες που οξύνουν την αντίθεση κεφαλαίου- εργατικής δύναμης, την αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και την ατομική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της ,λόγω της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής .Το ίδιο κυνήγι του πρόσθετου κέρδους διαμορφώνει την τάση μείωσης του μέσου ποσοστού κέρδους''(Υλικά της ημερίδας της Κ.Ε του ΚΚΕ 14/5/2009, εκδ.Σύχγρονη Εποχή, σελ.7-8). Έτσι, όταν το ΚΚΕ αποφάσισε να προστατέψει τη μαζικότατη ταξική του πορεία (το ΠΑΜΕ ,σε αντίθεση με τους υπόλοιπους ''αγανακτισμένους'', είχε συμμετάσχει μαζικότατα στην 48ωρη απεργία 19-20 Οκτώβρη), μοιραία συγκρούστηκε με τους αγανακτισμένους μικροαστούς που ήθελαν να ''καεί το μπουρδέλο η βουλή''.Το ΚΚΕ είχε έναν εργάτη οικοδόμο νεκρό, τον Δημήτρη Κοτζαρίδη ,από αυτήν τη σύγκρουση.Το ότι το κάψιμο της βουλής ήταν το μικροαστικό διακύβευμα της στάσης των αγανακτισμένων της 20/11/2011,φαίνεται από την ετερόκλητη συμμαχία που δημιούργησε. Η μικροαστική συμμαχία ,που μίλησε για ''περιφρούρηση της βουλής από το Π.Α.Μ.Ε'', περιελάμβανε ανθρώπους όπως τον αρχισυντάκτη της Καθημερινής και μετέπειτα αναπληρωτή υπ.πολιτισμού του Συ.ριζ.α,Νίκο Ξυδάκη (ο οποίος δήλωνε στον  .Σκάι ,20/11/2011, ότι πρόκειται για μια εμφύλια σύγκρουση αναρχικών-κομμουνιστών ,κερδίζοντας βέβαια αρκετές ψήφους των κουκουλοφόρων που λίγο καιρό πριν είχαν κάψει την Μαρφίν) μέχρι τη Χρυσή Αυγή ,η οποία μιλούσε για : ''την περιφρούρηση της βουλής από τα ΚΝΑΤ, όταν χιλιάδες αγανακτισμένοι Έλληνες που αντιστέκονταν στο μνημόνιο αντιμετώπισαν τις ένοπλες ορδές του ΚΚΕ''. ( http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/apokalupsh-architrampoukos-tou-kke-to-dhthen...-thuma-ths-chrushs-aughs ).Ίσως την καλύτερη τοποθέτηση για τα βαθύτερα (μικροαστικά) αίτια που συνδέουν το Συ.ριζ.α με τους κουκουλοφόρους (φασίστες και αναρχικούς) που ήθελαν το κάψιμο της βουλής, την έκανε την επομένη η γ.γ Αλέκα Παπρήγα:''Αυτό που τον τραβάει (εννοεί το Συ.ριζ.α)σε μια τέτοια κατεύθυνση είναι η ιδεολογική αντίληψη ότι με ένα ντου σήμερα, μπορεί να γίνει μια εκλογική μάχη.Και με ένα ντου και μια εκλογική μάχη (δηλ.αλλαγή πολιτικού προσωπικού ) όλα τα πράγματα είναι καλά στην Ελλάδα''.(Ριζοσπάστης 21/10/2011).



Όταν η πολιτική διαχείριση της κρίσης ,που προέβλεπε φτωχοποίηση του πληθυσμού, συνεχίστηκε στο ίδιο μοτίβο ακόμα και μετά την αλλαγή του πολιτικού προσωπικού (ο Γ.Α.Παπανδρέου απομακρύνθηκε το Νοέμβρη 2011), έγινε εμφανές ότι οι ''αγανακτισμένοι'' , δεν είχαν τίποτα άλλο να πουν.Πολύ φυσικά διαλύθηκαν.Έγινε φανερά αναγκαίο στη μεσαία τάξη να προτείνει μια πολιτική διαχείριση της κρίσης.


Σε τέτοιες καταστάσεις, η πολιτική ταυτότητα των μικροαστών διασπάται.Η σοσιαλδημοκρατία που μεσουρανούσε στις ομαλές καπιταλιστικές συνθήκες πεθαίνει ,και γεννά δύο τάσεις.Η μια τάση, επιμένει και προσπαθεί να ενισχύσει τη σοσιαλδημοκρατία, δίνοντάς της ακόμα πιο ''αριστερό'' πρόσημο ,ενώ η άλλη στρέφεται στον φασισμό και αμφισβητεί την ίδια την σοσιαλδημοκρατία.Εννοείται ότι ο μικροαστισμός είναι η βάση και των δύο τάσεων ,αφού και οι δύο αρνούνται να αποδόσουν την οικονομική κρίση ως συστατικό στοιχείο του καπιταλισμού και ψάχνουν για τη ''κατάλληλη πολιτική διαχείριση του καπιταλισμού που δεν θα προκαλεί κρίσεις''.Κύρια χαρακτηριστικά αυτής της πολιτικής στροφής , είναι το μίσος για τις τράπεζες οι οποίες εκλαμβάνονται ως απειλή από τους μικροαστούς για το γκρέμισμα της ελπίδας της κοινωνικής τους ανέλιξης (πολλοί από αυτούς είναι επαγγελματίες ,έμποροι που χρωστούν σε τράπεζες και κινδυνεύουν να χάσουν το μαγαζί τους ή το σπίτι τους), το μίσος για το ξένο κεφάλαιο (το οποίο υποτίθεται ότι εκβιάζει τους ντόπιους πολιτικούς να πάρουν αντιλαϊκά μέτρα),το μίσος για τους πολιτικούς (οι οποίοι έσπασαν το Κοινωνικό Συμβόλαιο).Σε καμία περίπτωση πάντως η κριτική δεν πέφτει πάνω στο ίδιο τον καπιταλισμό.


Ένα μέρος των ''αγανακτισμένων'', στήριξε τον Συ.ριζ.α και προκάλεσε την μετατροπή αυτού του μικρού κόμματος (στις εκλογές του 2009 είχε λάβει 5,ο4% ) σε κόμμα εξουσίας.Όπως και στη Χρυσή Αυγή, η ραγδαία διόγκωση του Συ.ριζ.α οφείλεται στην -εύπεπτη και εύηχη για τους μικροαστούς- ανάλυση της κρίσης που τους πρόσφερε το κόμμα αυτό .Για τους μικροαστούς που ψήφισαν τον Συ.ριζ.α η κρίση είναι προϊόν των ''προδοτών πολιτικών'' που υπό συνθήκες εκβιασμού ξένων κέντρων (π.χ siemens, λίστα Λανγκάρντ, κ.α) υπέβαλλαν την ελληνική οικονομία σε κρίση μέσω μιας πολιτικής απόφασης όπως ήταν η υπογραφή του μνημονίου.Η κρίση του καπιταλισμού ως δομικό του στοιχείο προσπερνιέται .Ο Συ.ριζ.α στοχοποίησε όλα τα χρόνια που βρισκόταν στην αντιπολίτευση την πολιτική λιτότητας της Γερμανίας ,και συγκεκριμένα την καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ.Υποτίθεται, ότι η Ευρώπη βρίσκεται μπροστά σε ένα σταυροδρόμι:αυτό του Συ.ριζ.α (ανάπτυξης) και αυτό της Μέρκελ (λιτότητα) ,πράγμα που σημαίνει ότι η καπιταλιστική Ε.Ε έχει την δυνατότητα να αλλάξει το ''μίγμα πολιτικής'' και έτσι να ξεπεραστεί η οικονομική κρίση.( http://www.avgi.gr/article/2282442/al-tsipras-i-me-ton-suriza-i-me-ti-merkel ).Για τον Συ.ριζ.α η φτωχοποίηση του πληθυσμού ,ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής του μνημονίου , πράγμα που σημαίνει ότι αν το μνημόνιο ''σχιστεί'' από αποφασισμένους πολιτικούς,η χώρα θα επιστρέψει στην πιστωτική ευδαιμονία των προηγούμενων χρόνων.Εννοείται ότι η ευθύνη για την κρίση, σύμφωνα με τη ρητορική αυτή,βαραίνει τις τράπεζες και το ''ξένο διεθνές κεφάλαιο''.Η κρίση χαρακτηρίζεται δημοσιονομική και χρηματοπιστωτική και όχι κρίση συσσώρευσης κεφαλαίου (δηλαδή καπιταλιστική κρίση) .Η εφημερίδα Αυγή ,το επίσημο όργανο του Συ.ριζ.α, στο βιβλιαράκι που κυκλοφόρησε για τα αίτια της κρίσης αναφαίρει ήδη στον πρόλογο:''Μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση που προκάλεσαν τα αμερικάνικα subprimes το 2008 η οποία συντάραξε την παγκόσμια οικονομία, η Ευρώπη δεν κατάφερε να βρει τον βηματισμό της και η ευρωζώνη οδηγήθηκε από την έρπουσα δημοσιονομική κρίση ,η οποία είχε προηγηθεί της κρίσης χρέους ,προκάλεσε μια αναμενόμενη αντίδραση από τους εταίρους της ,η οποία δεν άλλαξε πορεία ακόμα κι όταν στο χορό προστέθηκαν η Ιρλανδία ,η Πορτογαλία, και η Ισπανία...η κρίση στην Ευρωζώνη οφείλεται στην ελλειματική αρχιτεκτονική δομή της Νομισματικής Ένωσης, και στην ασύδοτη κερδοσκοπική δραστηριότητα των Ευρωπαϊκών Τραπεζών''(Le Monde Diplomatique, Σειρά Λεξικό Ιδεών,Η Αυγή, σελ.7-8).Έτσι ο Συ.ριζ.α αφαίρεσε κάθε ριζοσπαστική κριτική προς τον καπιταλισμό που έκανε όταν ήταν ένα κόμμα του 3%,  αλλά κατάφερε με αυτήν τη στροφή να κερδίσει τις ψήφους της μεσαίας τάξης.Είναι τουλάχιστον ανόητοι όσοι υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση Συ.ριζ.α είναι μια ''ακροριστερή'' κυβέρνηση.Το κόμμα αυτό, είχε απωλέσει κάθε επαναστατική ρητορική εναντίον του καπιταλισμού προκειμένου να κερδίσει την ''καρδιά'' (και τις ψήφους) των συντηρητικών  μικροαστών . Η στήριξη προς τον Συ.ριζ.α είναι μια απέλπιδα προσπάθεια των μικροαστών να ανανεωθεί η σοσιαλδημοκρατία υπό την πολιτική εξουσία της ''αριστεράς'' ,η οποία αντικατέστησε το Πα.σο.κ στη σοσιαλδημοκρατική ηγεμονία.Καθόλου τυχαία, ο Συ.ριζ.α αντέγραψε συνθήματα, τσιτάτα, την αισθητική ,ακόμα και την ορθοφωνία του Πα.σο.κ της χρυσής εποχής της μεταπολίτευσης ,ώστε να συγκινήσει τις μικροαστικές μάζες που έμειναν πιστές στη σοσιαλδημοκρατία και το μεταπολιτευτικό Κοινωνικό Συμβόλαιο.Όμως,ο καπιταλισμός δεν μπορεί να αλλάξει πρόσωπο όσα πρόσωπα και αν αλλάξει το πολιτικό προσωπικό που τον διαχειρίζεται.Αν κάποτε ,όπως είδαμε, το 1974,ο καπιταλισμός ήταν αναγκασμένος λόγω κοινωνικών ταραχών που αμφισβητούσαν τον ίδιο ως σύστημα ,να κάνει κάποιες παραχωρήσεις, τώρα τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά.Και ο βασικός λόγος που τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά είναι ότι τώρα υπάρχει μια ογκώδης μικροαστική τάξη που δεν αμφισβητεί συστημικά τον καπιταλισμό.Η μοιραία στροφή του Συ.ριζ.α προς τον ρεαλισμό ,(δηλαδή τη διαπίστωση εκ μέρους του ότι ο καπιταλισμός δεν αλλάζει με -εκ των άνω- αλλαγή του μίγματος πολιτικής) ,είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα φέρει νέα μέτρα υπέρ της διατήρησης του κέρδους του κεφαλαίου και θα ευνοήσει το άλλο ''παιδί'' της θνήσκουσας σοσιαλδημοκρατίας:το φασισμό.




Ένα άλλο μέρος των ''αγανακτισμένων'' στράφηκε στους φασίστες της Χρυσής Αυγής.Ο απροσδιόριστος πολιτικός χαρακτήρας των ''αγανακτισμένων'' , (ετεροπροσδιοριζόντουσαν από το μίσος τους για το ''διεφθερμένο πολιτικό προσωπικό'') ήταν το λίπασμα ανάπτυξης των apolitique φασιστικών αντιλήψεων.Η Χρυσή Αυγή είναι η επιτομή της apolitique πολιτικής δύναμης.Όμως , αυτό ακριβώς είναι ο φασισμός. Είναι εξαιρετικά αξιοσημείωτο ότι ο ίδιος ο ιταλικός φασισμός προήλθε από την μικροαστική πολιτική απροσδιοριστία.Ο φασισμός είναι η πολιτικοποίηση του apolitique.Καθόλου τυχαία, απολιτίκ στρώματα της κοινωνίας (από ''σκυλάδες'' μέχρι χούλιγκαν των γηπέδων) μετατράπηκαν εν μια νυκτί σε ένθερμους οπαδούς του φασισμού (''και της πατρίδας'') , αφού αυτός δίνει εύπεπτες εξηγήσεις για τα αίτια της κρίσης και τι πρέπει να γίνει.Κάθε φασίστας κάνει γνωστή την παρουσία του όταν τον ακούμε να μιλάει για τους ''προδότες πολιτικούς και τα κόμματα'' γενικά και αόριστα . Ο Μουσολίνι έλεγε   :''τη στιγμή που δημιουργήθηκε το Φασιστικό Επαναστατικό Κόμμα,το Γενάρη του 1915 δεν είχα κανένα συγκεκριμένο δόγμα στο μυαλό μου''(Ρατζάνι Πάλμε Ντατ,Φασισμός και Κοινωνική Επανάσταση , εκδ . Σύγχρονη Εποχή,σελ.125).Είναι η περίπτωση που η σοσιαλδημοκρατία γεννά τον φασισμό.''Ωστόσο,η ιδεολογία της σοσιαλδημοκρατίας αποτέλεσε πραγματικά το έδαφος που ανάθρεψε το φασισμό στην μεταπολεμική περίοδο.Η σοσιαλδημοκρατία βγήκε από τον πόλεμο (εννοεί τον Πρώτο Παγκόσμιο) με δύο σαφή χαρακτηριστικά:πρώτον ,τη συμπαράταξη του κάθε κόμματος με το δικό του ''εθνικό''-δηλαδή ιμπεριαλιστικό κράτος και την άρνηση κάθε διεθνισμού εκτός από τον πιο τυπικό (η ''Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες'' έλεγε το Πα.σο.κ ,και ο χρυσαυγίτης βουλευτής Στ.Μπούκουρας ,που τότε ήταν μέλος του, ένιωθε ρίγη συγκίνησης http://tvxs.gr/news/ellada/mpoykoyras-ego-pasok-imoyn ) .Δεύτερον ,την ταξική συνεργασία με τη μορφή της συμμαχίας με την κυβέρνηση και της συναίνεσης των συνδικάτων ,προκειμένου να βοηθήσει στην οικοδόμηση της καπιταλιστικής ευημερίας της εργατικής τάξης ( είναι γνωστή η επιρροή του Πα.σο.κ στη Γ.Σ.Ε.Ε ) .Θα φανεί ότι αυτές οι βασικές αρχές ήδη προσεγγίζουν τις βασικές αρχές του ''εθνικοσοσιαλισμού'' .Μετά τον πόλεμο η σοσιαλδημοκρατία ,αντιμετώπισε δύο καθήκοντα:Πρώτον να νικήσει την επανάσταση της εργατικής τάξης ( οι διώξεις των κομμουνιστών από το κεντρώο -σοσιαλδημοκρατικό κράτος ήταν μεταπολεμικά περισσότερες από αυτές που άσκησε το ''δεξιό'' κράτος) ,δεύτερον να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης δομής του καπιταλισμού ( ακόμα και τώρα για εθνική παραγωγική ανασυγκρότηση μιλούν, πάντα σε καπιταλιστικά πλαίσια ).Το πρώτο καθήκον έφερε τη σοσιαλδημοκρατική ηγεσία σε στενή συμμαχία με τους αντιδραστικούς μιλιταριστικούς κύκλους της Λευκής φρουράς και την εκπαίδευσε στο να αναλάβει κυβερνητική ευθύνη στην εξολόθρευση των αγωνιστών εργατών . Το δεύτερο καθήκον της καπιταλιστικής ανοικοδόμησης μετά την περίοδο του άμεσου εμφυλίου πολέμου,απαιτούσε πιο στενή συνεργασία της σοσιαλδημοκρατίας και των συνδικάτων με τον μονοπωλιακό καπιταλισμό''(Ραντζανί Πάλμε Ντούτ, Σοσιαλδημοκρατία και Φασισμός ,Κομμουνιστική Επιθεώρηση τεύχος 6,2009,σελ120-121).Μην ξεχνάμε ότι στη Γερμανία συνέβη κάτι αντίστοιχο.Ο Χίτλερ στηρίχτηκε σε μεγάλο βαθμό στους πολυάριθμους πεπτωκότες μικροαστούς της κρίσης του 1929,οι οποίοι είχαν δημιουργηθεί κατά τη διάρκεια της οικονομικής ανάπτυξης του γερμανικού καπιταλισμού την περίοδο 1923-1929 και οι οποίοι όλα τα -προηγούμενα της κρίσης -χρόνια στήριζαν τη σοσιαλδημοκρατία .Ήταν τέτοια η εισροή των πρώην σοσιαλδημοκρατών στο κόμμα των ναζί, που ,όταν κάποτε οι ναζί σύντροφοι του Χίτλερ τον κατηγόρησαν για ''σοσιαλδημοκρατικοποίηση'' του κόμματος των ναζί, εκείνος, για να υποστηρίξει την πολιτική της ένταξης αυτής ,είπε το περίφημο: 'Όλοι ήταν κάποτε Σοσιαλδημοκράτες''(Ian Kershaw, Hitler, εκδ.Allen Lane,σελ.69).Η γέννηση του φασισμού από τη μικροαστική σοσιαλδημοκρατία ,δεν πρέπει να μας προκαλεί εντύπωση.Όπως έχουμε ήδη πει αρκετές φορές, η σοσιαλδημοκρατία είναι η πολιτική έκφανση του μικροαστισμού σε συνθήκες σταθερής ανάπτυξης του καπιταλισμού.Οι μικροαστικές μάζες συνδιαλλέγονται μέσω της σοσιαλδημοκρατίας με το κράτος ,και αποσπούν κάποια προνόμια και παροχές.Κατά το ξέσπασμα όμως της καπιταλιστικής κρίσης ,μεγάλο μέρος των μικροαστών παύουν να ελπίζουν στη σοσιαλδημοκρατία και απαιτούν κάτι πιο δραστικό ώστε να διεκδικήσουν αυτά που οι ίδιοι αντιλαμβάνονται ως δικά τους.Στρέφονται στο φασισμό για να απαιτήσουν από το κράτος τα ''κλεμμένα''.Ένα από αυτά που ζητούν είναι η τιμωρία του πολιτικού προσωπικού το οποίο θεωρούν υπεύθυνο για την κρίση.Έτσι ,ψηφίσουν το κόμμα εκείνο που μιλά με το μεγαλύτερο μίσος για τους πολιτικούς.''Στην αρχή της πολιτικής του καριέρας, ο Χίτλερ ξεχώρισε ίσως μόνο επειδή είχε ισχυρότερο ταμπεραμέντο, δυνατότερη φωνή, μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για τις διανοητικές του δυνατότητες. Δεν πρόσφερε στο κίνημα κανένα άλλο πρόγραμμα εκτός από τη δίψα για εκδίκηση ενός προσβεβλημένου στρατιώτη. Ο Χίτλερ άρχισε με γκρίνιες και καταγγελίες ενάντια στη Συνθήκη των Βερσαλλιών, στην ακρίβεια της ζωής, στην έλλειψη σεβασμού στους γενναίους υπαξιωματικούς, στις μηχανορραφίες των δημοσιογράφων και των τραπεζιτών της θρησκείας του Μωϋσή. Στη χώρα υπήρχαν πολλοί άνθρωποι καταστραμμένοι, ναυαγισμένοι, με ουλές, με πρόσφατες μελανιές. Καθένας τους ήθελε να χτυπήσει τη γροθιά του στο τραπέζι. Ο Χίτλερ ήξερε να το κάνει καλύτερα από τους άλλους. Είναι αλήθεια πως δεν ήξερε πώς θα θεραπεύσει το κακό. Αλλά οι στομφώδεις λόγοι του αντηχούσαν άλλοτε σαν διαταγή κι άλλοτε σαν προσευχή που απευθυνόταν στη σκληρή μοίρα. Οπως οι καταδικασμένοι να πεθάνουν άρρωστοι, έτσι και οι καταδικασμένες τάξεις, δεν κουράζονται να βγάζουν στεναγμούς, ούτε να ακούνε παρηγοριές. Ολοι οι λόγοι του Χίτλερ είναι δομημένοι σ’ αυτό τον τόνο. Ο άμορφος συναισθηματισμός, η έλλειψη μιας πειθαρχίας της σκέψης, η άγνοια συνδυασμένη με την φανφαρόνικη πολυμάθεια , όλα αυτά τα “πλην ” μετασχηματίζονταν σε “συν". Εδιναν στον Χίτλερ τη δυνατότητα να χώσει στον κουρελόσακο του Εθνικοσοσιαλισμού όλα τα είδη της δυσαρέσκειας και να οδηγήσει τη μάζα εκεί όπου αυτή τον ωθούσε. Από τους αρχικούς αυτοσχεδιασμούς δεν έμεινε στη μνήμη του δημαγωγού παρά ό,τι συναντούσε την επιδοκιμασία. Οι πολιτικές του σκέψεις υπήρξαν καρπός της ρητορικής ακουστικής. Ετσι πραγματοποιήθηκε η επιλογή των συνθημάτων. Ετσι διαμορφώθηκε το πρόγραμμα . Ετσι, από την ακατέργαστη ύλη σχηματίστηκε ο αρχηγός' ' (Λεον Τρότκσυ, Η Πάλη ενάντια στο Φασισμό στη Γερμανια , εκδ. Μαρξιστική Βιβλιοθήκη, σελ.263- 264).Για τους μικροαστούς που ,κατά τη διάρκεια της ελληνικής καπιταλιστικής κρίσης ψήφισαν Χρυσή Αυγή ,η κρίση είναι αποτέλεσμα των ''εθνοπροδοτών πολιτικών που κάτω από την επίδραση των διεθνών τοκογλύφων (βλέπε Εβραίοι) προκάλεσαν την κρίση''.Αφού λοιπόν ,λένε, πολιτικά είναι τα αίτια της κρίσης, πολιτική (διαχειριστική δηλαδή) θα είναι και η λύση.Συνεπώς, η πολιτική οργάνωση του κράτους πρέπει να στηριχτεί στο φασισμό και αυτό θα είναι αρκετό για να ξεπεραστεί η κρίση.Το Κοινωνικό Συμβόλαιο της μεταπολίτευσης σχίζεται.Το μεταπολιτευτικό σοσιαλδημοκρατικό κράτος θεωρείται από αυτούς τους ανθρώπους (σε αντίθεση με αυτούς που ψήφισαν Συ.ριζ.α) ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί την προστασία των μικροαστών.Πρέπει να καταστραφεί.Στις πολιτικές της θέσεις η Χρυσή Αυγή προτείνει την επιστροφή στον καπιταλισμό υπό τον έλεγχο ,όχι της σοσιαλδημοκρατίας, αλλά του εθνικισμού  :''Πρέπει πρωτίστως η Ελλάς να ξαναγίνει Κράτος ελεύθερο και κυρίαρχο και να πάψει να αποτελεί ένα θλιβερό προτεκτοράτο ξένων δυνάμεων. Να απαλλαγούμε άμεσα από τους πράκτορες και τους υπηρέτες ξένων συμφερόντων που συναποτελούν το σύστημα εξουσίας της μεταπολίτευσης'' http:// www. Xryshaygh. Com/ assets/files/politikes-theseis.pdf ).Εννοείται ότι στις πολιτικές θέσεις της Χρυσής Αυγής, ούτε μια αναφορά δεν γίνεται για την κρίση ως δομικό στοιχείο του καπιταλισμού.Τα πυρά της ναζιστικής οργάνωσης στρέφονται κατά ''μιας δράκας πλουτοκρατών και των τραστ'' πράγμα πολύ ευχάριστο για τα αυτιά των μικροαστών .Είναι ενδεικτικό ότι η ενίσχυση της Χρυσής Αυγής έφερε στην επιφάνεια το παραμύθι της ''αδιάφθορης χούντας'' που κάτω από την διακυβέρνησή της ,υποτίθεται ότι ο καπιταλισμός λειτούργησε χωρίς κρίση. Αφήνοντας κατά μέρος το γεγονός ότι η οικονομική κρίση των αρχών της δεκαετίας του '70 ανάγκασε τη χούντα να εμπλακεί στην Κύπρο και τελικά να καταρρεύσει, (κάθε εξουσία που αισθάνεται ότι θα αμφισβητηθεί λόγω οικονομικής κρίσης οργανώνει έναν πόλεμο για αποπροσανατολισμό ) ,μπορούμε να καταλάβουμε ότι το παραμύθι  αυτό είναι αντιπροσωπευτικό του τρόπου με τον οποίο οι μικροαστοί βλέπουν την καπιταλιστική κρίση.Με την ανάδειξη της χούντας ως τη κυβέρνησή που υπό την εξουσία της ο καπιταλισμός δεν εμφανίζει κρίση ,ο ίδιος ο καπιταλισμός γίνεται ένα σύστημα με εν δυνάμει ''ανθρώπινο (δηλαδή μικροαστικό) πρόσωπο''.Η Χρυσή Αυγή ,όπως όλοι οι φασίστες (αλλά και οι σοσιαλδημοκράτες) , στις πολιτικές της θέσεις ,χωρίζει τον καπιταλισμό σε ''κακό'' -διεθνιστικό -τραπεζικό ,και ''καλό'' -παραγωγικό -εντόπιο.Η καπιταλιστική κρίση, σύμφωνα με τους Έλληνες φασίστες, δεν είναι προϊόν του καπιταλισμού,αλλά προϊόν του παγκοσμιοποιημένου τραπεζικού καπιταλισμού . Έτσι ,πιστοί στην μικροαστική αντίληψη των πραγμάτων, προτείνουν την εθνικοποίηση και όχι την καταστροφή του συστήματος του καπιταλισμού .''Αναδιάταξη της εθνικής μας οικονομίας και επανεκκίνηση της πρωτογενούς παραγωγής σημαίνει δυνατότητα παραγωγικής εργασίας στον ελληνικό λαό''.Αυτό είναι το μόνο που προτείνει η Χρυσή Αυγή στις πολιτικές της θέσεις.Εννοείται ότι το κράτος σε αυτήν την αναδιάρθρωση θα είναι απλά μέτοχος στις ιδιωτικές καπιταλιστικές εταιρείες που θα αναλαμβάνουν μεγάλα έργα.''Όπου δεν υπάρχει επαρκής τεχνογνωσία για εξορύξεις, το Ελληνικό Δημόσιο θα γίνεται μέτοχος των κοινοπραξιών που θα πλειοδοτούν στους σχετικούς διαγωνισμούς'' . Καθόλου τυχαία, ο ίδιος ο Χίτλερ ,που φώναζε για να τον ακούσουν οι μικροαστοί, δεν είχε στραφεί κατά της καπιταλιστικής ελεύθερης οικονομίας γενικά,αλλά εναντίον του ''ξένου διεθνούς μεγάλου κεφαλαίου'':''ο αγώνας ενάντια στο διεθνιστικό κεφάλαιο είναι πια ο μοναδικός σκοπός της πάλης του γερμανικού έθνους για την ανεξαρτησία του και την ελευθερία της οικονομίας του''(Αδόλφου Χίτλερ, Ο Αγων Μου, τόμος 1 ,εκδ. Δαρέμας ,σελ.285). 

 

 

 . Έτσι λοιπόν, σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης , τα ξεπεσμένα μικροαστικά στρώματα στρέφονται στους φασίστες οι οποίοι λένε αυτά που θέλουν να ακούσουν :Ναι στον εθνικό καπιταλισμό, όχι στους ''μεγάλους'' του καπιταλισμού ,ναι στην κρατική προστασία των ''μικρών'' από τους ''μεγάλους''  .






Ο φασίστας ,μέλος της Χρυσής Αυγής, Γιώργος Ρουπακιάς που δολοφόνησε τον αντιφασίστα καλλιτέχνη Π.Φύσσα.Ξεπεσμένο ταξικό στοιχείο, άνεργος και χαμηλού μορφωτικού επιπέδου,εισήλθε στη ναζιστική οργάνωση, είτε για να κερδίσει κάποιο εισόδημα ως μπράβος της, είτε για να επανανοηματοδοτήσει τη ζωή του.Πολλά ξεπεσμένα μικροαστικά στοιχεία στήριξαν για αυτούς τους λόγους το φασισμό. ( http://www.ethnos.gr/article.asp catid =22945 &subid =2&pubid =63890417 ) .Ο Ρουπακιάς είναι αντιπροσωπευτικότατο παράδειγμα αυτού που ήταν ήδη γνωστό από την εποχή ανόδου του φασισμού: ''Ο φασισμός δημιουργεί και θέτει στην υπηρεσία του τρομοκρατικές συμμορίες ,τις οποίες σχηματίζει από ταξικά ξεπεσμένα στοιχεία''(Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια, στο λήμμα φασισμός ,τόμος 10, εκδ.Παρθενών).



Πρόκειται για την επανάσταση των μικροαστών .Η Χρυσή Αυγή είναι το κόμμα που γιγαντώθηκε εκφράζοντας καλύτερα από όλους την μικροαστική αγανάκτηση.Το γεγονός ότι στοχοποίησε για την κρίση το πολιτικό προσωπικό (και ειδικά τον ''Εβραίο'' Γ.Παπανδρέου) ,άγγιξε τις καρδιές των μικροαστών και αυτό ήταν το καταλυτικό στοιχείο υπέρ της ανόδου της.Η προέλευση των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής είναι ενδεικτική .Πρόκειται στην πλειοψηφία τους για ανθρώπους που στηρίζουν στη βάση του τον καπιταλισμό, αντιδρούν όμως στη φιλελεύθερη -διεθνή μορφή του.Όπως όλοι οι μικροαστοί ,δεν έχουν πρόβλημα με την ελεύθερη οικονομία (αφού από αυτήν ελπίζουν να ευνοηθούν) αρκεί αυτή να ελέγχεται από ένα έθνος/ κράτος που θα προστατεύει τους ''μικρούς'' από τους ''μεγάλους'' καπιταλιστές.


Παρ'όλα αυτά,όμως, τους ναζί δεν στήριξαν μόνο οι μικροαστοί ,αλλά και ένα μέρος της αστικής τάξης.Η μικροαστική προέλευση των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής και η ανάδειξή της σε μια οργάνωση που θέλει ,όχι να καταστρέψει,αλλά να ''εξυγιάνει'' τον καπιταλισμό (μέσω συντριβής των κομμουνιστών, της διάλυσης των πολιτικών, των συνδικαλιστών κ.α) αναδεικνύει τη ναζιστική οργάνωση όχι μόνο ως το αγαπημένο κόμμα των ξεπεσμένων ταξικών στρωμάτων και των υπό κατάρευση μικροαστών, αλλά και των επιχειρηματιών που φοβούνται ,είτε μια ριζοσπαστικοποίηση των εργαζομένων προς τον κομμουνισμό, είτε φοβούνται ότι θα ξεπέσουν και οι ίδιοι.Η στήριξη μέρους της αστικής τάξης προς το φασισμό είναι λογική.Ο φασισμός δεν είναι δομικά αντικαπιταλιστικός.  Ο φασισμός δεν στρέφεται ενάντια στην ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής  και την ελεύθερη οικονομία(όπως κάνει ο κομμουνισμός).Υποστηρίζει ότι δεν θέλει να καταστρέψει ,αλλά να ''ελέγξει'' τον καπιταλισμό, πράγμα που υποτίθεται ότι μπορεί να κάνει ένα εθνικιστικό κράτος.Υποστηρίζει έναν υποτίθεται υγιή καπιταλισμό σε εθνικά πλαίσια. Έτσι, για τους φασίστες δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα αν η εργατική τάξη παράγει υπεραξία και είναι υπό εκμετάλλευση  από  έναν ''πατριώτη '' καπιταλιστή, αφού η εθνική ταυτότητα -και των εργατών και των εργοδοτών-σύμφωνα με τους φασίστες,  υπερισχύει της οικονομικής ανισότητας και εκμετάλλευσης . Έτσι, σύμφωνα με αυτήν τη λογική,  οι εργάτες που διεκδικούν αυξήσεις από έναν εργοδότη που ανήκει στο ίδιο έθνος με αυτούς, θέτουν εμπόδια στην ''εθνική οικονομία''.Εργάτες και εργοδότες πρέπει να συνεργάζονται υπέρ της ''εθνικής οικονομίας''.Ο ιδεολογικός πάτρωνας των κρυπτοναζί της Χρυσής Αυγής έλεγε  επί τούτου:''Εργάτες και εργοδότες ναζιστές είναι και οι δύο μαζί εκπρόσωποι και εντολοδόχοι του συνόλου της λαϊκής κοινωνίας'' (Αδόλφου Χίτλερ, Ο Αγων Μου, εκδ. Δαρέμας ,τόμος 2, σελ.233),
''Τα σωματεία δεν έχουν καμμία σχέση με τον ''ταξικό αγώνα'' .Μόνο ο μαρξισμός τα χρησιμοποιεί για την πάλη των τάξεων και τα έκανε όργανό του.Δημιούργησε απ'αυτά το οικονομικό όπλο που ο διεθνής ιουδαϊσμός το χρησιμοποιεί για την υπονόμευση των οικονομικών βάσεων των ελεύθερων και ανεξάρτητων εθνικιστικών κρατών ,για την εκμηδένιση της εθνικής παραγωγής και του εθνικού εμπορίου ,και τέλος χάρη σ'αυτά όλα για την υποδούλωση των ελεύθερων λαών στην υπηρεσία του διεθνιστικού εβραϊκού κεφαλαίου.Κάθε ναζιστικό σωματείο πρέπει ύστερα από όλα τα παραπάνω ,χάρη στον συγκεντρωτισμό που οργανώθηκε από ορισμένες ομάδες παραγόντων της εθνικής οικονομίας ,να αυξήσει την ασφάλεια της εθνικής αυτής οικονομίας ,να ενισχύσει την δύναμη της παραμερίζοντας κάθε εμπόδιο που θα επιδρούσε καταστρεπτικά πάνω στο λαό επιδυναμώνοντας έτσι την ανάγκη επιβίωσης της λαϊκής μάζας ,ώσπου τα εμπόδια αυτά να πάψουν να ζημιώνουν το κράτος και να επιβαρύνουν την εθνική του οικονομία..Ο ναζιστής εργάτης πρέπει να ξέρει ότι αύξηση της εθνικής οικονομίας σημαίνει πάντα και δική του επάρκεια αγαθών και υλική ευτυχία'' (Αδόλφος Χίτλερ,Ο Αγών Μου,εκδ.Δαρέμας,τόμος 2,σελ.234). Η ιδεολογία που υποστηρίζει την ύπαρξη μιας κοινωνίας στην οποία δεν θα υπάρχουν εργοδότες και εργάτες, ο κομμουνισμός δηλαδή, είναι  μια εχθρική ιδεολογία για τους φασίστες. Σε ένα εθνικιστικό κράτος , η καπιταλιστική ανισότητα όχι μόνο υπάρχει και θεωρείται δεδομένη, αλλά ενισχύεται, αφού οι καπιταλιστές, υπό τον μανδύα της ''εθνικής οικονομίας'' ,απαιτούν από το κράτος και γενικά την κοινωνία την υποταγή των συνδικάτων και την αποδοχή ,εκ μέρους των εργατών ,της ταξικής κοινωνίας.Στην ουσία του αυτό είναι ο φασισμός:συνεργασία εργατών και εργοδοτών προς όφελος της υποτιθέμενης ''εθνικής ενότητας'' , χωρίς όμως την καταστροφή του καπιταλισμού,αλλά της υποτιθέμενης εθνικής αναδιάρθρωσής του.Πράγμα που στην ουσία του σημαίνει ότι μοναδικός κερδισμένος είναι οι ίδιοι οι καπιταλιστές . Χωρίς να κρύβεται η Χρυσή Αυγή, υποστηρίζει ότι είναι το κόμμα εκείνο που εκπροσωπεί την ιδεολογία της μεταξικής δικτατορίας . Όμως ,είναι γνωστό ότι το μεταξικό καθεστώς δήλωνε ότι δεν ήρθε για να ξεριζώσει τον καπιταλισμό, αλλά να τον αναδιαρθρώσει σε ''πιο εθνικά πλαίσια''.Βασικός στόχος του ήταν η δίωξη των κομμουνιστών και των συνδικαλισμένων εργατών .Η Εθνική Εταιρεία, που είχε αναλάβει την προπαγάνδιση της κυβέρνησης Μεταξά έγραφε επί τούτου την εποχή της μεταξικής δικτατορίας: ''Η ιδέα του κομμουνισμού συνίσταται :Στην πλήρη κατάργησι της ατομικής πρωτοβουλίας επί του επιπέδου της οικονομίας.Δεν πιστεύει στη δημιουργική της σημασία...Αυτή η στρεβλή και καταστρεπτική αντίληψις ημπορεί να αποκρουσθή μόνο δια της μελέτης και με την πείραν των αμείλικτων γεγονότων'' (Εθνική Εταιρεία, Ο Κομμουνισμός Στην Ελλάδα, εκδ.Αθήνα 1937, σελ.15) .Ο Μεταξάς σύμφωνα με την Εθνική Εταιρεία, κατάφερε και ένωσε τον ελληνικό λαό, σε μια υποτιθέμενη υπερταξική ενότητα ''η μεγάλη διαύγεια της σκέψεώς του , (εννοεί τον Μεταξά) η βαθύτατη και απέραντος επιστημονική του μόρφωση η διορατικότητά ενός πνεύματος ικανού να αναμετρήσει την πραγματικότητα και να εξαγάγει τα εξ αυτής συμπεράσματα ,αποτελούν ασφαλή εγγύηση ότι θα δώσει σε όλα τα προβλήματα -κοινωνικά ,πολιτικά, και μορφωτικά- λύσεις ,όχι  υπέρ μιας μόνο κοινωνικής τάξεως αλλά υπέρ του συνόλου του Λαου και του Έθνους'' (Εθνική Εταιρεία, Ο Κομμουνισμός στην Ελλάδα, εκδ. Αθήνα 1937, σελ.206).Την ώρα που γράφονταν αυτά ,το 1937, η Ελλάδα παρέμενε μια βαθύτατα ταξική -καπιταλιστική κοινωνία.Όσο αφορά τη χούντα, που τόσο εκτιμά η Χρυσή Αυγή ,εκείνη στάθηκε υποστηρικτής της ''ελεύθερης ατομικής πρωτοβουλίας στην οικονομία''.Το οικονομικό πρόγραμμα της στρατιωτικής δικτατορίας των Συνταγματαρχών, καταρτισμένο από τον οικονομολόγο της Χούντας, Νικόλαο Μακαρέζο, κάνει σαφές ότι στον πυρήνα της ιδεολογίας της ,τοποθετεί την ελεύθερη οικονομία.

Έτσι λοιπόν, η Χρυσή Αυγή, όχι μόνο δεν είναι αντικαπιταλιστική , αλλά αυτοπροβάλλεται,και αυτό είναι πολύ σημαντικό να το έχουμε στο νου μας,  ως ένα κόμμα που μπορεί να αναδιαρθρώσει και να δώσει ώθηση σε έναν ''εθνικό καπιταλισμό'' .Αυτό είναι κάτι που εκτός από τους μικροαστούς, μπορεί να προσελκύσει και ένα κομμάτι της αστικής τάξης.Δεν είναι τυχαίο ότι στις τελευταίες εκλογές ( 25/1/2015 )  επιχειρηματίες και περιοχές που θεωρούνται ''ευκατάστατες'' στήριξαν την Χρυσή Αυγή, διαλύοντας το μύθο περί αποκλειστικής εργατικής προέλευσης του φασισμού.Έτσι, ενω η Χρυσή Αυγή στις τελευταίες εκλογές έλαβε το 6,28% του συνόλου των ψήφων, στους επιχειρηματίες έλαβε το 9,2% ,δηλαδή το μεγαλύτερο ποσοστό με διαφορά, ανάμεσα στις υπόλοιπες επαγγελματικές ομάδες (έρευνα της Κάπα Research, Το Βήμα,1/2/15).Αντίθετα, είναι εξαιρετικά αξιοσημείωτο ,ότι το ΚΚΕ που εκπροσωπεί μια αντικαπιταλιστική ιδεολογία και πολιτική, σε αύτον τον επαγγελματικό χώρο απέσπασε μόλις το 3,1% του συνόλου των ψήφων του,ενώ στις εκλογές πήρε 5,47%.Είναι παραπάνω από σίγουρο ,ότι ένα κομμάτι της αστικής τάξης, ειδικά αυτό που ασχολείται με τις εξαγωγές, επιθυμεί την έξοδο της Ελλάδας από το σύστημα της ευρωζώνης.Το ''ντόπιο'' αυτό εξαγωγικό κεφάλαιο ,σε αντίθεση με το ''διεθνές'' τραπεζικό κεφάλαιο (το οποίο  ,όσο αφορά την Ελλάδα τουλάχιστον, έχει αποτύχει)  , έλκεται από την ρητορική της Χρυσής Αυγής για έναν ''εθνικό καπιταλισμό'' και από την πιθανότητα η Χρυσή Αυγή να αποτελέσει το πολιτικό εκείνο σώμα που θα αναδιαρθρώσει σε ''εθνικά πλαίσια'' τον ελληνικό καπιταλισμό. Μην μας φανεί καθόλου παράξενο ,αν το αίτημα για μια καπιταλιστική Ελλάδα εκτός ευρώ, συγκεντρώσει την υποστήριξη ,τόσο των μικροαστών (που θεωρούν ότι για την κρίση φταίει η Ε.Ε),όσο των φασιστών,  όσο και αυτού του κομματιού της αστικής τάξης που πιστεύει ότι σε συνθήκες εθνικού νομίσματος (δραχμή) θα μπορεί να εκμεταλλεύεται την εργατική δύναμη όσο επιθυμεί για να αυξήσει τις εξαγωγές της (μέσω της υποτίμησης του νομίσματος και επομένως της πραγματικής μείωσης των μισθών) .Από εκεί και πέρα, το κομμάτι αυτό της εγχώριας αστικής τάξης γνωρίζει ότι η Χρυσή Αυγή ,αν γίνει εξουσία, θα μπορέσει να εφαρμόσει την φασιστική  θεωρία  περί ''εργατικής υποταγής στην εθνική οικονομία'' ,και να εξοντώσει κάθε εργατική αντίσταση (ήδη η Χρυσή Αυγή έχει δείξει δείγματα επί τούτου.Η επίθεση των φασιστών στα στελέχη του Π.Α.ΜΕ στο Πέραμα, είχε την ιδεολογική κάλυψη ότι έγινε για να ''ξαναπάρει μπροστά η εθνική οικονομία'' ,κάτι που το ΚΚΕ υποτίθεται ότι εμποδίζει).Το ιδεολόγημα των φασιστών (από τον Χίτλερ μέχρι τη Χρυσή Αυγή) που μιλά για υποταγή των συνδικάτων και των εργατών στα κελεύσματα της εθνικής οικονομίας, μέσα σε συνθήκες πάντα καπιταλισμού, θα μπορεί να συνδυαστεί άνετα με την υιοθέτηση ενός εθνικού νομίσματος.Έτσι μην μας φανεί καθόλου παράξενο, αν η Χρυσή Αυγή, στην προσπάθειά της να προσεταιριστεί το κομμάτι εκείνο της αστικής τάξης που επιθυμεί ''αναδιάρθρωση του ελληνικού καπιταλισμού'' στραφεί στην υποστήριξη της ''δραχμής''. Για να γίνει όμως αυτό, δηλαδή για να γίνει η Χρυσή Αυγή μια δύναμη που θα μπορέσει να αναδιαρθρώσει τον καπιταλισμό σε εθνική βάση, θα πρέπει οι φασίστες να αποδιώξουν το συμμορίτικο πρόσωπό τους.


Η στήριξη προς τη Χρυσή Αυγή ,όχι μόνο από τους μικροαστούς , αλλά και από μέρος της αστικής τάξης ,είναι το κλειδί που θα δώσει πιθανόν την εξουσία στους ναζί.Αυτήν τη στιγμή η ελληνική κοινωνία ,βαθύτατα επηρεασμένη επαναλαμβάνουμε από τον μικροαστισμό, βρίσκεται θα μπορούσαμε να πούμε στο μεταίχμιο εκείνο ανάμεσα στην τελευταία ευκαιρία της σοσιαλδημοκρατίας (της αριστερά του Συ.ριζ.α δηλαδή) ,και στο φασισμό.Η σίγουρη έλευση νέων αντιλαϊκών μέτρων από την κυβέρνηση Συ.ριζ.α ,είναι παραπάνω από βέβαιο ότι θα προκαλέσει την απογοήτευση των μικροαστών που θέλησαν μια αναζωπύρωση της σοσιαλδημοκρατίας ,και πιθανόν τη στροφή τους προς τους φασίστες.Το ζήτημα που θα τεθεί από εκεί και πέρα, είναι τι θα κάνει η αστική τάξη και οι ναζί .Το πιθανότερο είναι , ότι όσο αδυνατίζει ο Συ.ριζ.α ,τόσο η Χρυσή Αυγή θα επιλέγει τη δημόσια αποκήρυξη του ναζισμού, και την άμβλυνση του δημόσιου λόγου και των πράξεών της ώστε να μετατραπεί σε μια ''σοβαρή πολιτική δύναμη''.Είναι παραπάνω από ενδεικτικό ότι στο ευρωκοινοβούλιο ,η φασιστική οργάνωση έστειλε ως βουλευτές της ,τον πατέρα ενός δολοφονημένου μέλους της(ώστε να μπορεί να ισχυρίζεται δημόσια ότι είναι θύμα και όχι θύτης της βίας) και δύο στρατηγούς (δηλαδή ό,τι πιο συντηρητικό-συστημικό υπάρχει σε μια κοινωνία).Στόχος της είναι να κερδίσει τις ψήφους όλων εκείνων των υποκριτών μικροαστών και αστών,που από τη μια θέλουν να ψηφίσουν τους φασίστες για να ''χτυπήσουν το πολιτικό κατεστημένο και να εξυγιάνουν τον καπιταλισμό'', αλλά από την άλλη ντρέπονται να παραδεχτούν δημόσια ότι στηρίζουν τους εγκληματίες φασίστες.Ο ''εκπολιτισμός'' αυτός της Χρυσής Αυγής, τον οποίο είχε προβλέψει η γ.γ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα ,δεν πρέπει να μας προκαλεί εντύπωση.Όσο οι φασίστες ξέρουν (ή ελπίζουν βάσιμα) ότι πλησιάζουν προς την εξουσία, τόσο θα θέλουν να απαλλαχθούν από τις φυγόκεντρες δυνάμεις του κόμματος τους που πιθανόν να δράσουν ανεξέλεγκτα και που πιθανόν να προκαλούν τη δυσαρέσκεια της αστικής τάξης (της οποίας χωρίς την έγκριση η Χρυσή Αυγή ξέρει ότι δεν μπορεί να γίνει εξουσία).Είναι γνωστή η στροφή των φασιστών προς τη ''σοβαρότητα'' και σε άλλες ιστορικές περιπτώσεις, και είναι κάτι που πόλυ πιθανόν αποτελεί ένδειξη της έλευσής τους προς την εξουσία.Για παράδειγμα, όταν ο Χίτλερ κατάλαβε ότι έχει έρθει η ώρα του για να αναλάβει την εξουσία, αποφάσισε να απαλλαγεί από τους ''Ρουπακιάδες'' που είχαν στηρίξει τους ναζί όλα τα προηγούμενα χρόνια αλλά πλέον μετατράπηκαν σε βαρίδια: ''Αλλά το χειρότερο από όλα ήταν πως με τη δημαγωγία του Ραιμ (σκληροπυρηνικός ναζί ) αναστατώθηκαν τα πραγματικά στηρίγματα του Χίτλερ – η άρχουσα τάξη της Γερμανίας και ο στρατός.Είδαν ξαφνικά πως η κατάσταση έπαιρνε μια τροπή που οδηγούσε αναπόφευκτα στην καταστροφή.Γιατί οι Φαιοχίτωνες ,ο ιδιωτικός στρατός που είχε οργανώσει το ναζιστικό κόμμα από το ξεκίνημά του για να βοηθήσουν στην προαγωγή και ανάπτυξη του κινήματος με την κραυγαλέα και θεατρική προπαγάνδα και με τη συστηματική κατατρομοκράτιση των αντιπάλων, δεν ήταν παρά μια δράκα αλήτες''(Τα φοβερά Ντοκουμέντα, Η Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών, εκδ. Φυτράκης, σελ. 39).Έτσι, ο ίδιος ο Χίτλερ αποφάσισε να απαλλαγεί από τα βαρίδια των συμμοριτών των Ταγμάτων Εφόδου για να του επιτραπεί από την αστική τάξη η εξουσία.Υπό αυτή την έννοια, μην εκπλαγούμε αν δούμε έναν αντίστοιχο ''εμφύλιο'' των φασιστών της Χρυσής Αυγής (ίσως ο σκληροπυρηνικός Κασιδιάρης εναντίον Μιχαλολιάκου;) που το αποτέλεσμά του θα κρίνει το αν θα γίνει εξουσία η Χρυσή Αυγή.Ήδη η αστική τάξη πιέζει την Χρυσή Αυγή να ''σοβαρευτεί'' ώστε να γίνει μια υπεύθυνη πολιτική δύναμη που θα αντικαταστήσει το Συ.ριζ.α και θα διαχειριστεί προς το δεξιότερο την κρίση (ενδεχομένως, η πίεση αυτή να ασκείται και μέσω της δίκης της Χρυσής Αυγής).Τα κελεύσματα της αστικής τάξης προς τη Χρυσή Αυγή ώστε να γίνει πιο ''σοβαρή'' ( http://tvxs.gr/news/ellada/akrodeksies-protaseis-gia-syntiritiki-symmaxia-apo-ton-mpampi-papadimitrioy ) ,δεν είναι αποτέλεσμα κάποιου ''ανθρωπισμού'' της αστικής τάξης.Είναι ζήτημα τακτικής και αποτελεσματικότητας . Η αστική τάξη, από την εποχή δημιουργίας της, γνωρίζει πολύ σωστά, ότι είναι πολύ πιο αποτελεσματική μια εφαρμογή μια πολιτικής μέσω θεσμών, παρά η εφαρμογή της από ανεξέλεγκτες συμμορίες που δρουν τη νύχτα.Ήδη έγινε φανερό ότι τα Τάγματα Εφόδου μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα στη φασιστική οργάνωση (δες υπόθεση Παύλου Φύσσα) ,ενώ επιπλέον την ίδια ακριβώς δουλειά μπορεί να κάνει η αστική τάξη χρησιμοποιώντας τους θεσμούς.Για παράδειγμα, αν η Χρυσή Αυγή ήταν στην εξουσία, δεν θα χρειάζονταν συμμορίες φασιστών για να χτυπήσουν τα μέλη του ΚΚΕ στο Πέραμα.Το ίδιο το κράτος θα μπορούσε να το κάνει αυτό χρησιμοποιώντας την αστυνομία (η οποία άλλωστε φαίνεται να δείχνει μια προτίμηση στους φασίστες) και πάντα στα πλαίσια της προστασίας της ''εθνικής ενότητας και οικονομίας'' .Εννοείται ότι η αποτελεσματικότητα της θεσμικής ένταξης του φασισμού, φαίνεται από το γεγονός της εξόντωσης των Εβραίων . Μια δράκα συμμοριτών (σαν αυτές που ηγούταν ο Ραιμ) δεν θα μπορούσε να εξοντώσει 6 εκατομμύρια Εβραίους . Ένα φασιστικό κράτος μπορεί.


Τελικά, ο συντονισμός του μικροαστικού ριζοσπαστικού φασισμού με την(από μέρους των μικροαστών) αναγνώριση της ηγεμονίας της αστικής τάξης, υπό την ομπρέλλα και των δύο του φασισμού, θα προκαλέσει την μετατροπή της Χρυσής Αυγής σε ένα αμιγώς αντικομουνιστικό κόμμα, πράγμα που θα ενταχθεί στα άμεσα σχέδια της αστικής τάξης στην περίπτωση ανόδου του εργατικού κινήματος.Ήδη η αστική τάξη έχει δείξει την προτίμησή της στους ναζί (είδαμε την προτίμηση αυτή στους επιχειρηματίες) και δεν θα διστάσει να τους οδηγήσει στην εξουσία (ώστε να συντρίψουν τους κομμουνιστές) σε περίπτωση που η εργατική τάξη εν μέσω κρίσης, ριζοσπαστικοποιηθεί προς τον κομμουνισμό (ή σε περίπτωση που η έξοδος προς το εθνικό νόμισμα αυξήσει τις πιθανότητες για ριζοσπαστικοποίηση του κόσμου) . Έτσι ,για παράδειγμα, για να κατανοήσουμε την πόλωση αυτή, αν δούμε τις τελευταίες εκλογές (Γενάρης 2015) θα καταλάβουμε ότι οι αστικές (''ευκατάστατες'') περιοχές ,έδειξαν σαφώς μια προτίμηση στη Χρυσή Αυγή παρά στο ΚΚΕ.Αν η επιχείρηση ''σοβαρότητας'' της Χρυσής Αυγής πετύχει, μην εκπλαγούμε καθόλου αν η προτίμηση αυτή ενισχυθεί και η ψαλίδα με το ΚΚΕ να ανοίξει.Έχει ενδιαφέρον να δούμε αυτούς τους δήμους της Αθήνας (εκλογικά αποτελέσματα Ριζοσπάστης 26/1/2015):Γλυφάδα: ΚΚΕ-4,54 , Χ.Α-5,22. Παπάγου Χολαργού:ΚΚΕ-4,14 , Χ.Α-5,73. Φιλοθέης Ψυχικού:ΚΚΕ- 3,35 ,Χ.Α- 4,22. Κηφισιάς: ΚΚΕ-4,14 Χ.Α-4,41. Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης :ΚΚΕ -2,94 , Χ.Α-5,84. Καθόλου παράξενα, η Χ.Α έλαβε υψηλά ποσοστά σε γνήσια μικροαστικές περιοχές που αναπτύχθηκαν ταχύτατα τα τελευταία χρόνια( π.χ Μεσόγεια) και καλά ποσοστά στις λεγόμενες ''πλούσιες περιοχές''.Είναι επίσης εξαιρετικά αξιοσημείωτο το γεγονός ότι στους δήμους με έντονη την ύπαρξη συνειδητοποιημένης εργατικής τάξης και παράδοσης της αριστεράς, το ΚΚΕ έλαβε ποσοστά μεγαλύτερα από αυτά που πήρε ως μέσο όρο, και περισσότερες ψήφους από την φασιστική οργάνωση: Αιγάλεω: ΚΚΕ-8,36 , Χ.Α-6,68, Βύρωνος: ΚΚΕ-8,23, Χ.Α- 5,5, Δάφνης Υμμητού:ΚΚΕ-7,82, Χ.Α-5,47, Ίλιον:ΚΚΕ -7,7, Χ.Α-6,47, Καισαριανής: ΚΚΕ-11,87, Χ.Α-5,88, Καλλιθέας:ΚΚΕ -7,69, Χ.Α.-6,73, Μεταμόρφωση:ΚΚΕ-7,66, Χ.Α.-6,12, Μοσχάτου Ταύρου:ΚΚΕ -7,78, Χ.Α.- 6,94,

Ν.Ηράκλειο:ΚΚΕ -7,02, Χ.Α.-5,49, Νέας Ιωνίας: ΚΚΕ -10,00 ,Χ.Α.-5,2, Περιστερίου:ΚΚΕ-8,8 ,Χ.Α.-6,41, Πετρουπόλεως: ΚΚΕ-9,66, Χ.Α.-6,31, Φιλαδέλφειας Χαλκηδόνας: ΚΚΕ-7,65, Χ.Α.-6,33, Κερατσινίου Δραπετσώνας :ΚΚΕ -8,58, Χ.Α.-7,24, Κορυδαλλού: ΚΚΕ-8,59, Χ.Α-6,41, Νίκαιας Αγίου Ιωάννου Ρέντη: ΚΚΕ-9,59, Χ.Α.-7,20, Περάματος: ΚΚΕ-7,92, Χ.Α.-8,88.


Αυτό λοιπόν που φαίνεται σε πρώτη ανάλυση είναι ότι η ελληνική κοινωνία, ίσως περνάει σε μια πρώτη φάση της επανάστασης των μικροαστών.Μια επανάσταση που θα φέρει την αστική τάξη στην απόλυτη εξουσία μέσω ενός φασιστικού κράτους (πιθανόν οργανωτή της αναδιάρθρωσης μέσω εθνικού νομίσματος) , και την αναπόφευκτη σύγκρουση με την ενίσχυση των εργατικών αγώνων που η ένταση της καπιταλιστικής κρίσης θα φέρει.Η ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων δείχνει ήδη μια πόλωση ανάμεσα στην εργατική τάξη από τη μια και την μικροαστική και αστική τάξη από την άλλη.Συνεπώς, το μόνο εμπόδιο στην άνοδο του φασισμού θα είναι η ύπαρξη μιας οργανωμένης και συνειδητοποιημένης εργατικής τάξης, και η ικανότητά της να ηγηθεί του επαναστατικού μετασχηματισμού της κοινωνίας . Εννοείται ότι σε μια τέτοια εξέλιξη, οι ''ουδέτεροι'' δεν θα χωρέσουν (όπως δεν χωρούν αυτήν τη στιγμή στην Ουκρανία)  .Όλοι θα αναγκαστούν να πάρουν θέση.Το ζήτημα είναι το πόσο γρήγορα θα κατανοήσουν το ποια θέση αρμόζει να πάρουν...








































1 σχόλιο: