O Γεωργαλάς υπήρξε ένας βασικός θεωρητικός της χούντας. Το καθεστώς της 21ης Απριλίου του είχε αναθέσει πόστα προπαγανδιστή . Αν κάποιος επιθυμούσε να έρθει σε επαφή με τις ιδεολογικές βάσεις των συνταγματαρχών , μπορούσε κάλλιστα να στραφεί στα έργα του, στα άρθρα του και τους λόγους του( 1 ) .
Στα 1971 , δηλαδή στο αποκορύφωμα της χουντικής εξουσίας, ο Γεωργαλάς εκδίδει ένα βιβλίο αρκετά αποκαλυπτικό για τα σχέδια και τις προθέσεις των χουντικών .
Η γενική ιδέα στην οποία αναπτύσσεται το έργο είναι η εξής: ο κόσμος της μεταπολεμικής (μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο δηλαδή) Δύσης , είναι ''η κοινωνία της αφθονίας, της γενικής ευημερίας, του υψηλού βιοτικού επιπέδου''. Παρά όμως αυτήν την ευημερία,ή μάλλον εξαιτίας αυτού, ένα μεγάλο μέρος του κόσμου, ειδικά η νεολαία ,είναι δυσαρεστημένοι. Εκφράσεις αυτής της δυσαρέσκειας είναι οι ''σεισμικοί κλονισμοί'' που προκαλούν ''τα υποχθόνια αναρχικά και ανατρεπτικά κινήματα'' με αποτέλεσμα να απειλείται αυτή η ευδαιμονία .Βλέπουμε λοιπόν μια αντίθεση: ενώ ο κόσμος ''περνάει καλά'' , είναι δυστυχισμένος. Σύνθημα της εποχής είναι ''ευημερία και δυσαρέσκεια'' λέει ο χουντικός ιδεολόγος (2).
